Inspiracje

Dziecko w malarstwie polskim (przydatne linki ): 

http://artyzm.com/theme.php?id=7

https://www.youtube.com/watch?v=0zbw24co5u0

https://www.youtube.com/watch?v=lhM7U5OuILA

https://www.youtube.com/watch?v=VVLrqwRDgGA

http://krystyna-malarstwo-mojapasja.blogspot.com/2011/10/dziecko-w-malarstwie-polskim.html

http://krystyna-malarstwo-mojapasja.blogspot.com/2012/01/dziecko-w-polskim-malarstwie-czesc-ii.html

http://krystyna-malarstwo-mojapasja.blogspot.com/2012/01/dziecko-w-polskim-malarstwie-cz-iii.html

Kazimierz Pochwalski, Dziewczynka z pajacykiem

*********************************************************

"(…) był poetą-dramatykiem, malarzem, rzeźbiarzem i konstruktorem, reżyserem i inscenizatorem, kierownikiem artystycznym teatru i jego ideologiem – w jednej osobie (...)"

Leon Schiller

Wszechstronny Wyspiański, „Alma Mater”, nr 91, kwiecień 2007, s. 10.

Ulubioną techniką plastyczną Stanisława Wyspiańskiego był pastel, który towarzyszył artyście podczas tworzenia każdego obrazu. Jego portrety wydawały się niezwykle łagodne, choć wyróżniała je wyraźnie zarysowana linia. Wyspiański przez lata nosił się z zamiarem stworzenia galerii wybitnych ludzi polskiego modernizmu. Podjął nawet pierwsze kroki w tym kierunku, mianowicie powstawały portrety wybitnych pisarzy, poetów i aktorów. Poeta przede wszystkim skupiał na rysach twarzy, takie szczegóły jak na przykład  ubrania wykorzystywał do tworzenia kaligraficznych struktur linearnych. Ulubionym chwytem Wyspiańskiego było zastępowanie tła motywami roślinnymi. Pastelami kreślił  również krajobrazy i, co wydawać się może dość dziwne, architekturę. Był jednym z twórców programu i praktyki tzw. sztuki stosowanej w Polsce oraz reformatorem grafiki książkowej. W roku 1906 roku został profesorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Udowodnił, że dobra sztuka jest oraz musi być „dekoracyjna”.

Jednak najważniejsze miejsce w twórczości Stanisława Wyspiańskiego zajmują prace z motywem dzieci. Rysunki oraz obrazy z tym motywem wzruszają do łez swoją subtelnością i głębią uczucia. Zawierają w sobie uniwersalną prawdę o naturze dziecka. Wyspiański posiadał dar tzw. wniknięcia w psychikę modela. Najchętniej przedstawiał swoje dzieci w sytuacjach codziennych - podczas snu, karmione przez matkę. Artysta uznawany był za mistrza ekspresyjnej kreski. Malując śpiące dzieci Wyspiański wracał wspomnieniami do beztroskich i radosnych lat swojej młodości.


"Myślę tylko malować, malować i malować. Ale czy co z tego będzie.(...)"

Z listu Stanisława Wyspiańskiego z 9 lutego 1897 ,

Ludmiła Bularz-Różycka, Nieznane rysunki Stanisława Wyspiańskiego, „Alma Mater”, nr specjalny, 2007, s. 37.

*********************************************************

Polecane lektury:

• Dzieci ulicy: procesy marginalizacji i automarginalizacji nieletnich, pod red. K. Frysztackiego, M. Nóżki i M. Smagacz-Poziemskiej, Kraków 2011.
• Dzieci, t. 1-2, wybór, opr. i redakcja M. Janion i S. Chwin, Gdańsk 1988.
• Dziecko - język - tekst, red. nauk. B. Niesporek-Szamburska, M. Wójcik-Dudek, Katowice 2010.
• Dziecko przewlekle chore - problemy medyczne, psychologiczne i pedagogiczne, red. nauk. B. Antoszewska, Toruń 2011.
• Dziecko w historii: wątek korczakowski / pod red. E. J. Kryńskiej, A. Suplickiej, U. Wróblewskiej, Białystok 2013
• Edukacja literacka wobec przemian cywilizacyjnych i kulturowych, red. nauk. M. Sinica, L. Jazownik, Zielona Góra 2008.
• Film dziecięcy, dziecko w filmie / pod red. S. Bobowskiego, Wrocław 2012.
• Karmarczyk Małgorzata, Dziecko w wirtualnej galerii, Warszawa 2013.
• Klaus Witold, Dziecko przed sądem: wymiar sprawiedliwości wobec przestępczości młodszych nieletnich, Warszawa 2012.
• Latoś Agnieszka, Zabiłam własne dzeicko... : studium przypadków zabójczyń dzieci oraz możliwości ich resocjalizacji, Bydgoszcz 2012.
• Miejsce dziecka w komunikacji literackiej, praca zbiorowa pod red. B. Żurakowskiego, Warszawa-Poznań 1989.
• Noosfera literacka. Problemy wychowania i terapii poprzez literaturę dla dzieci, pod red. A. Ungeheuer-Gołąb, M. Chrobak, Rzeszów 2012.
• Papuzińska Joanna, Dziecko w świecie emocji literackiej, Warszawa 1996.
• Sezamie otwórz się! Z nowych badań nad literaturą dla dzieci i młodzieży w Polsce i za granicą, pod red. A. Baluch i K. Gajdy, Kraków 2001.